Potrzebujesz konsultacji?
Omów swój problem medyczny z lekarzem i uzyskaj leczenie, E-receptę, E-zwolnienie.
Czym jest zapalenie pęcherza?
Przyczyną zakażenia układu moczowego są najczęściej bakterie z rodzaju Enterobacterales, a przede wszystkim Escherichia coli - bakteria naturalnie bytująca w jelicie grubym. Zapalenie pęcherza występuje znacznie częściej u kobiet ze względu na budowę anatomiczną - krótszą cewkę moczową oraz jej bliskie położenie względem odbytu, co ułatwia migrację drobnoustrojów do dróg moczowych.
Obraz kliniczny zapalenia pęcherza najczęściej obejmuje następujące objawy:
dyzuria - ból oraz pieczenie podczas oddawania moczu;
częste oddawanie moczu (częstomocz);
ból w podbrzuszu;
nietrzymanie moczu;
krwiomocz - obecność krwi w moczu.
Same objawy mogą mieć różne nasilenie - od łagodnego dyskomfortu po silny ból.
Choć większość infekcji przebiega łagodnie, u niektórych pacjentów nieleczone zapalenie pęcherza może prowadzić do poważnych powikłań. Do najważniejszych z nich zalicza się: odmiedniczkowe zapalenie nerek, nawracające zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, ropniak pęcherza moczowego, urosepsa (sepsa pochodzenia moczowego) czy zwężenie cewki moczowej.
Najskuteczniejsze leki na zapalenie pęcherza bez recepty
W przypadku wystąpienia łagodnych postaci zapalenia pęcherza moczowego możliwe jest zastosowanie leków, które w aptece dostępne są bez recepty. Do najpopularniejszych preparatów należą:
furazydyna (Furagina) - chemioterapeutyk posiadający szerokie działanie przeciwbakteryjne. Lek jest skuteczny w przypadku bakterii Gram-dodatnich oraz Gram-ujemnych, w tym E. coli - bakterii, która odpowiada za zapalenie pęcherza. Furazydyna działa głównie w drogach moczowych, a jej stosowanie powinno trwać kilka dni. Warto zaznaczyć, że lek nie jest zalecany w infekcjach górnych dróg moczowych, np. Furaginum HASCO;
preparaty z żurawiną - dzięki zawartości proantocyjanidów dochodzi do ograniczenia przylegania bakterii do ścian nabłonka pęcherza. Choć skuteczność żurawiny w przypadku ostrych infekcji jest ograniczona, może być ona pomocna w profilaktyce nawrotów i wspierać zdrowie układu moczowego, np. Urinal;
preparaty z D-mannozą - naturalny cukier zapobiega adhezji bakterii do ścian pęcherza poprzez wiązanie się z fimbriami bakterii (szczególnie E. coli), np. Uroner D;
leki przeciwbólowe i rozkurczowe - takie jak ibuprofen (Nurofen, Ibum), paracetamol (Apap, Panadol) czy drotaweryna (No-Spa, Spastyna) pomagają łagodzić objawy bólowe.
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku warto skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, aby wykluczyć przeciwwskazania lub możliwe interakcje między innymi lekami.
Zobacz także: Leki na afty – co naprawdę działa? Przewodnik po skutecznych preparatach
Furagina - jak działa i kiedy stosować?
Furazydyna (Furagina) jest pochodną nitrofuranu, która wykazuje działanie przeciwbakteryjne. Mechanizm działania leku jest oparty na zahamowaniu enzymów bakteryjnych odpowiedzialnych za syntezę DNA, RNA oraz białek. Substancja działa głównie w drogach moczowych, osiągając tam wysokie stężenie, a następnie jest wydalana przez nerki.
Preparat stosowany jest w leczeniu niepowikłanych zakażeń dróg moczowych oraz w profilaktyce nawrotów u kobiet. Typowa dawka preparatu dla dorosłych wynosi 50-100 mg 3-4 razy dziennie przez 5-7 dni.
Choć Furaginę możemy dostać w aptece bez recepty, przed rozpoczęciem leczenia warto skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż w niektórych sytuacjach przyjmowanie leku może być przeciwwskazane (polineuropatia obwodowa, ciężka niewydolność nerek, niedobór dehydrogenazy 6 - fosforanowej, I trymestr ciąży).
Antybiotyki na zapalenie pęcherza - kiedy są konieczne?
Włączenie antybiotykoterapii jest konieczne szczególnie w przypadku nasilonych objawów zapalenia pęcherza, takich jak m.in. pieczenie przy oddawaniu moczu, częstomocz, ból w podbrzuszu, czy występowanie krwi w moczu. Warto mieć również na uwadze, że obecność bezobjawowego bakteriomoczu nie jest wskazaniem do włączenia leczenia (wyjątkiem są kobiety w ciąży oraz pacjenci przed zabiegami urologicznymi).
Wykonanie posiewu pozwala na określenie, jaki rodzaj bakterii jest odpowiedzialny za zakażenie układu moczowego. Umożliwia to dobranie najskuteczniejszego preparatu, skierowanego na konkretny patogen, dzięki czemu nie jest konieczne stosowanie antybiotyku o szerokim spektrum działania.
Empiryczne (na podstawie objawów, bez posiewu) leczenie antybiotykiem powinno być stosowane u pacjentów z zapaleniem pęcherza o klasycznym przebiegu, bez czynników ryzyka powikłań. W każdym przypadku, gdy dolegliwości związane z zapaleniem pęcherza nas niepokoją, powinniśmy zasięgnąć porady specjalisty.
Zobacz także: Leki na alergię – bez recepty, na receptę, dla dzieci i dorosłych
Jednodniowy antybiotyk na zapalenie pęcherza
Jednodniowy antybiotyk jest rozwiązaniem, który znacząco skraca czas leczenia i minimalizuje dyskomfort związany z zapaleniem. Najczęściej stosowanym tego typu preparatem jest fosfomycyna (np. Monural, Symural) - substancja, która hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii oraz zapobiega przyleganiu bakterii do ścian pęcherza.
Fosfomycyna jest przede wszystkim rekomendowana w terapii niepowikłanego ostrego zapalenia pęcherza moczowego u kobiet. Preparat ma postać granulatu, który należy dokładnie rozpuścić w szklance wody i wypić bezpośrednio po przygotowaniu.
Leczenie zapalenia pęcherza u dzieci
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego u najmłodszej grupy pacjentów powinno opierać się na szybkiej diagnozie i prawidłowo dobranej antybiotykoterapii. Występowanie zapalenia pęcherza występuje u około 6-8% dziewczynek i 1-2% chłopców do 7. roku życia, przy czym znacznie częściej dotyczy dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym niż niemowląt.
Do najczęstszych czynników sprzyjających występowaniu zapalenia pęcherza zalicza się:
nieprawidłową higienę;
zatrzymanie moczu;
nieregularne mikcje;
zaparcia;
wady układu moczowego;
nieobrzezanie (u chłopców).
Leczenie zapalenia pęcherza opiera się na podaniu antybiotyku przez 3–7 dni. Przede wszystkim stosuje się nitrofurantoinę, cefaleksynę, trimetoprim-sulfametoksazol lub fosfomycynę (u dzieci powyżej 6. roku życia).
Domowe i naturalne sposoby na złagodzenie objawów
Zapalenie pęcherza potrafi być wyjątkowo uciążliwe. Choć w wielu przypadkach konieczne jest włączenie leczenia farmakologicznego istnieje kilka domowych sposobów, które mogą przynieść ulgę i wspomóc rekonwalescencję.
Pij dużo wody - należy spożywać przynajmniej 2 litry dziennie, aby wspomóc wypłukiwanie bakterii z pęcherza.
Zadbaj o higienę intymną - unikaj stosowania wkładek, podpasek, gdyż tego typu produkty mogą zatrzymywać wilgoć i ciepło w okolicach intymnych, co sprzyja namnażaniu się bakterii i utrudnia naturalną wentylację skóry. Noś bawełnianą, przewiewną bieliznę.
Spożywaj zioła o działaniu moczopędnym i przeciwzapalnym - napar z liści brzozy, pokrzywy, skrzypu, rumianku.
Włącz probiotyki - wybierz sprawdzone probiotyki zawierające szczepy Lactobacillus. Suplementacja probiotyków może zmniejszać ryzyko nawrotów zapaleń układu moczowego.
Unikanie kofeiny i alkoholu - produkty zawierające kofeinę oraz alkohol mogą działać drażniąco na pęcherz moczowy oraz nasilać występowanie objawów dyzurycznych.
Zobacz także: E-recepta bez konsultacji stacjonarnej – jak ją uzyskać legalnie i bezpiecznie?
FAQ Leki na zapalenie pęcherza
U niektórych pacjentów zapalenie pęcherza może ustąpić samoistnie, niemniej jednak zaleca się włączenie leczenia, aby zapobiec wystąpieniu powikłań.
Furaginę można stosować u dzieci od 2 roku życia, dostosowując dawkę do masy ciała małego pacjenta. Warto mieć na uwadze, że przed włączeniem leczenia konieczna jest konsultacja z lekarzem.
Czas trwania leczenia może być uzależniony od preparatu, a także płci czy wieku. Należy również zaznaczyć, że leczenie nie powinno być odstawiane w momencie ustąpienia objawów - przepisany preparat należy wziąć do końca lub zgodnie z zaleceniami lekarza.
Tak, możliwe jest jednoczesne przyjmowanie furaginy oraz probiotyku. Furagina działa miejscowo w drogach moczowych i nie oddziałuje na mikroflorę jelitową, dzięki czemu nie zwiększa ryzyka zahamowania działania probiotyku.
W leczeniu infekcji układu moczowego pomocne są preparaty dostępne bez recepty. Wśród nich wyróżniamy preparaty z żurawiną (np. Urinal) lub D-mannozą (np. Urocran D-mannoza), a także ziołowe preparaty o działaniu moczopędnym (np. Urosept). W celu złagodzenia bólu i dyskomfortu można stosować leki przeciwbólowe, np. ibuprofen (Nurofen, Ibum). W Polsce, bez recepty dostępna jest również furagina (np. Furaginum HASCO).
W przypadku ostrych objawów zapalenia pęcherza warto sięgnąć po silny lek na zapalenie, najlepiej przepisany przez lekarza na podstawie oceny stanu zdrowia i wyników badań. Najczęściej znajdują zastosowanie takie preparaty jak: fosfomycyna (np. Monural, Symural), nitrofurantoina (np. Furadantin Retard), trimetoprim-sulfametoksazol (np. Biseptol), cefaleksyny (np. Keflex, Ceporex) lub inne cefalosporyny (np. Zinnat, Ceftriaxonum Kabi).
Naturalne metody mogą być pomocne w uzupełnieniu leczenia, a także zapobiegać nawrotom infekcji. Przede wszystkim kluczowe jest zadbanie o odpowiednie nawodnienie. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na preparaty zawierające żurawinę lub ekstrakty roślinne, które wykazują działanie przeciwzapalne oraz moczopędne.
Z lekarzem najlepiej skonsultować się w przypadku występowania silnych, nawracających objawów, pojawienia się gorączki lub gdy infekcja nie ustępuje po 2 dobach samoleczenia.
Suplementy diety nie zastępują leczenia farmakologicznego w przypadku infekcji dróg moczowych, jednak mogą wspierać zdrowie układu moczowego, a także zmniejszać ryzyko nawrotów. Najczęściej stosowane są preparaty ziołowe zawierające ekstrakty roślinne np. z liści brzozy, pokrzywy, skrzypu polnego oraz ekstrakt z żurawiny.